Velen denken bij het woord alleenstaande mama spontaan aan drie dingen: zielig, arm en bewonderenswaardig.
Zielig omdat ze het allemaal in haar eentje moet doen (zonder man aan haar zijde). Arm omdat ze de kosten in haar eentje moeten dragen met minder inkomsten (de helft minder om precies te zijn). Bewonderenswaardig omdat ze het ondanks alles toch maar klaarspeelt.
Ik wil daar toch een paar dingen over zeggen.
Om te beginnen heb ik heel sterk het gevoel dat alleenstaande mama’s helemaal niet willen geïdentificeerd worden met deze titel: ALLEENSTAANDE MAMA. Er is iets met dat woord dat afkeer en schaamte oproept. Dat is volgens mij ook de reden waarom er massaal aan overcompensatie wordt gedaan. Op menig fora voor en door alleenstaande mama’s zie ik dat ‘onafhankelijkheid’ hoog in het vaandel wordt gedragen. En met ‘onafhankelijkheid’ wordt bedoeld: geen man nodig hebben. Ik noem dit overcompensatie voor de negatieve beeldvorming die er bestaat rond alleenstaand moederschap. Maar niet alleen dat. Het is volgens mij ook een coping-mechanisme, een manier om om te gaan met de harde realiteit. Een realiteit van er effectief alleen voor te staan en de schaamte en het stigma errond. Je kan mijns inziens perfect onafhankelijk zijn en toch nog hopen om de liefde van je leven tegen te komen. Het is geen schande om niet alleen oud te willen worden. De zoektocht ernaar mag evenwel niet het grootste streven zijn, naar mijn bescheiden mening althans.
Ten tweede ben ik ervan overtuigd dat als er meer nadruk zou gelegd worden op de sterktes van alleenstaande mama’s, dat hun marktwaarde op de arbeids-, woon- en relatiemarkt aanzienlijk zou stijgen. Want laten we eerlijk zijn, er bestaan heel wat vooroordelen over alleenstaande mama’s: hebben altijd geld te kort, zijn alleen maar gefocust op hun moederrol, hebben altijd wel een probleem met opvang, zijn op zoek naar een redder in plaats van een partner, zijn minder flexibel, wanhopig, onzeker en berustend. Hoe ik het zie, op basis van mijn eigen ervaring als alleenstaande mama en mijn professionele ervaring als maatschappelijk assistent en life coach, is dat alleenstaande mama’s beschikken over onuitputtelijke krachtbronnen waar ze zelf vaak niet eens van bewust zijn. Alleenstaande mama’s worden onterecht vaak onderschat en ondergewaardeerd. Zij vormen, om het in HR-termen te zeggen, een groot onbenut human capital (daarover schrijf ik nog eens aparte blogpost). Maar we moeten eerlijk zijn, in elk vooroordeel zit een kern van waarheid. In een bepaalde fase van het alleenstaand moederschap hebben we allemaal in mindere of meerdere mate wel eens te maken gehad met die mindset of deze houding. Sommigen groeien daaruit en daarboven. Anderen kiezen ervoor om te blijven hangen in die rol. En dat is jammer want ze zien of ervaren niet hoe het leven zou kunnen zijn.
Ten derde denk ik dat we dringend een nieuwe naam moeten bedenken voor een moeder die alleen aan het hoofd staat van het gezin. Een naam waar ze zich mee kan identitficeren. Een titel waar ze fier op kan zijn en zonder gêne dat woord kan gebruiken in een alledaagse conversatie zonder dat er ongemakkelijke stiltes vallen maar eerder blikken van bewondering en nieuwsgierigheid. Een naam die ervoor zorgt dat mensen meer over haar te weten willen komen en haar beter willen leren kennen. Een naam die intrigeert. Daarom ben ik op het lumineuze idee gekomen om een poll te organiseren onder alleenstaande mama’s en mensen die er voeling mee hebben. Wil je zelf je idee de wereld insturen schrijf dan een reactie onder deze blogpost of op de FB-pagina: facebook.com/eenoudergezin. Elk idee is welkom!!!
De poll loopt af op 30 november 2018. De naam die het meeste stemmen krijgt zal voortaan gebruikt worden in de plaats van 'alleenstaande mama' (en bij uitbreiding 'alleenstaande papa'). Daar zullen we samen voor zorgen!
Dit is alvast het resultaat van mijn hersengymnastiek:
è Polymama: zij is van alle markten thuis en zet flexibel haar talenten en competenties in.
è Multimama: zij vervult verschillende rollen tegelijk én alleen (moeder, boekhouder, dokter, psycholoog, klusjesman, vriendin, vrouw, collega, baas, kunstenares, ...).
Nu is het aan jullie! Super benieuwd :)
Waarom ben ik nu zelf life coach geworden voor deze prachtige vrouwen? En wat maakt mij zo anders dan een gewone life coach?
Wel, ik ben er heilig van overtuigd dat ik een alleenmama kan helpen het leven te leiden zoals zij dat graag wilt. Zij verdient het om in zichzelf en in haar toekomst te investeren, om op die manier de gelukkigste moeder te zijn voor haar kinderen.
Wat mij zo bijzonder maakt is dat ik mij focus op:
- Persoonlijke ontwikkeling
- Verbondenheid
- Zelfzorg
- Work-life-balance
- Financiële vrijheid
- Ondernemerschap
- Maatschappelijke impact
Ik heb een persoonlijk trainingprogramma waarbij we one-on-one werken naar een bepaald doel toe. Daarnaast organiseer ik om de drie maanden workshops over de hoofd- en aanverwante thema’s. Ik geef ook regelmatig gratis e-books weg via de facebookpagina en uiteraard via deze website. En je kan eveneens vrijblijvend inschrijven op de nieuwsbrieven en/of een gratis kennismakingsgesprek. Op vlak van maatschappelijke impact zet ik voluit in op sensibilisering van de maatschappij en zijn instellingen (media, politiek, justitie, lokale besturen, sociale organisaties etc.). Maar ik wil ook volop partnerschappen aangaan om de impact te vergroten op vlak van maatschappelijke dienstverlening, kinderopvang, huisvesting en op zoveel andere terreinen.
Doe mee aan de poll op facebook.com/eenoudergezin of plaats hieronder een reactie,
en bouw mee aan een mooiere toekomst!
Veel liefs,
JoSephine van AlleenMama x
#alleenmama #stigma #nieuwenaam #alleenstaandemama #polymama #multimama #lifecoach #maatschappelijkeimpact #verbondenheid #zelfzorg #worklifebalance #financiëlevrijheid
#ondernemerschap #poll #imago #persoonlijkeontwikkeling #beeldvorming #sterktes
Reactie schrijven