Onlangs zaten mijn dochter en ik in de auto. Ik reed en zij praatte gezellig de muziek naar de achtergrond, om af en toe aan de volumeknop te draaien en luidkeels mee te brullen met de laatste nieuwe single van Dua Lupa. Op een bepaald moment, stelde ze mij op een bijna mijmerende manier de retorische vraag: "Wat voor oma zou jouw mama geweest zijn, dat vraag ik me soms af? " Daar moest ik het antwoord op schuldig blijven, het was dan ook een retorische vraag. Dat beseften we allebei. We praten wel eens over mijn mama, haar oma, mijn papa, haar opa. Geen van beiden heb ik ooit gekend.

Dochterlief was niet in voor een diepzinnig gesprek want ze begon vrolijk verder te praten over koetjes en kalfjes. Ik luisterde met een half oor en de retorische vraag van mijn dochter bleef door mijn hoofd zweven. Het liet me niet los. Uiteindelijk zei ik tegen haar. Meid, jouw oma heeft veel overwonnen en ontzettend veel opgeofferd, zodat ik en mijn kinderen, en de kinderen van mijn kinderen, enz een voorspoedig en gelukkig leven zouden kunnen leiden. Met die geruststellende gedachte is zij in vrede heengegaan. Dus als het leven eens (serieus) tegenzit denk dan aan je oma die werkelijk alles heeft gedaan om mij én jou én iedereen die na jou komt een kans op een gelukkig leven te geven. Het minste dat je dan kan doen is nooit opgeven en blijven streven om de beste versie van jezelf te worden. Geef je leven betekenis. Voeg betekenis toe aan het leven van anderen. Hoe je dat doet maakt niet uit, maar doe het gewoon!

Voor haar, voor jezelf, voor jouw kinderen... Zoals ik dit doe VOOR HAAR, VOOR JOU EN VOOR MEZELF.

Mijn mama, jouw oma heeft meer dan haar deel gedaan. Ik neem nu de fakkel over. Ooit geef ik hem door aan jou, lieve schat, zodat jij het vuur van jouw oma voor eeuwig brandend kan houden...

                                                                                           ***

Op het moment dat je een alleenstaande ouder wordt wil je vooral niet vereenzelfigd worden met deze titel. Het liefst van al wil je er zo snel mogelijk van af, toch? Enerzijds begrijpelijk want het is nu eenmaal geen benijdenswaardige positie in onze maatschappij. Anderzijds hoop ik dat jij snel jouw bestemming vindt. Ik hoop dat jij persoonlijke groei mag ervaren en dat jij je tribe mag vinden.

• Ik wil je vleugels geven zodat jij je dromen kan waarmaken (groot of klein).
• Ik wil je een stem geven zodat mensen je horen en er voor jou willen zijn                                                                     
• Dat wens ik je toe... van harte!

Patricia Spadaro verwoordt het heel mooi en treffend:

"Je leven is je eigen laboratorium. Het is de bedoeling dat je je eigen formule schept voor ZELFONTDEKKING en ZELFEXPRESSIE. Want de antwoorden, en zelfs de vragen zijn voor geen twee mensen ooit gelijk. […]
Zoek de hulp van leraars en suppoters, maar besef dat het hun rol is om jou naar je innerlijke wijsheid te brengen. Je mentoren moeten je inspireren om in je hart te kijken, je kracht te leren kennen en je eigen versie van grootsheid te worden. Net als Nasrudin zullen de beste meesters wijzen op het leer, de nagels en de verf in je atelier. Ze laten je zien welk werk er moet worden gedaan. Maar ze verwachten wel van je dat je je eigen laarzen maakt. De meester is het beginpunt. Jij moet de rest doen."

                                                                                        ***